Ayrıldık Şiiri - Sergenle Herhangibirdunya

Ayrıldık siyahla beyaz gibi,
İki gönül sayfası!!!!!!
Sen beyazı, ben karası.
Ayrıldık sen güneş, ben ay misali.
Ya da sen yıldız, ben gecenin karanlığı.
Sorma artık hiç bişey...
Ben karanlıktayım bilirsin beni.
Senin aydınlığın girmişti azıcık içime,
Olamadım senin ellerin, olamam zaten.
Ne tuaf değil mi alışık değilmişim aydınlığa.
Sen gönül sayfasının beyazı, bense kara sayfası.
Çok yazdım,
Senin beyaz gönül sayfana...
Ben kalem karasında, sen beyaz sayfalar arasında.
Hani bir anımız vardı.....
Benim karanlığımdaki senin ışığın,
Bir mum, tam ortasında gönlümüzün en derin çoşkusu,
Bir gece sen ve ben yan yana....
İşte şimdi bir mum gibi eriyen biz...
Evet ayrıldık ben kara bir gönül sayfası,
Sen en güzel nurların beyazı.
Olamadık, ben kalemin ucundaki kara,
Sende yazamadım ak beyaz gönül sayfana.
Ayrıldık siyahla beyaz gibi.
İki gönül sayfası!!!!!!
Sen beyazı, ben karası.
Evet ayrıldık....
Ben karanlık odanın içindeki karanlığı.
İçimin kara incisi,
İnci'nin içindeki en güzel ışığı.
O benim zindanımdaki yerin, tam içimin adresi.
Seni ayırdım incinin ışığı.
Ben karası, sen içimin tek aydınlığı,
Artık içimin tek matemi,
Benim karanlığım benim olamayan tek selamlık ışığım.....
Evet ayrıldık....
Her gece yastığımdaki beyaz seni!!!
Sende bıraktığım tek hatıra....
Beyazında kalan kara saç telimi ayırdım yürekten.
Gönlümde tuttuğum senin beyaz yerini,
Ellerimle kazıdım yar.
Seni içimden, en derinden ayırdım yar.
Ayrıldık siyahla beyaz gibi.
İki gönül sayfası!!!!!!
Sen beyazı, ben karası.