Ayrıldı Şiiri - Güvenç Gürses

Ay sanıp da bakmayınca güneşe
Bulutu yüzene sardı ayrıldı
Alevinle yandım dedim güneşe
Öyleyse giderim dedi ayrıldı.

O güneşe hiç yanlışım olmadı
Gönlümü verdim de dönüp almadı
Dil dökerken dilimde su kalmadı
Kerbela çölünde yaktı ayrıldı.

Serap olup bir kerecik göründü
Kış mevsimi bulutlara büründü
Gider iken ayakları süründü
Gönlüm boran edip benden ayrıldı.

Yanına vardım ben rüku ederek
Şu canım fedadır sana diyerek
Sürünerek makamına giderek
Yalvardım yine de benden ayrıldı.

Sever iken korlar ile güneşi
Ay’dan olur mu hiç güneşin eşi
Yanılıp olurken sirkenin keşi
Kevser şarabım da benden ayrıldı

Gürses ile o güneşi çağırdım
Gökyüzüne bakıp bakıp bağırdım
Tövbe edip yüz bin kere ağırdım*
Gölgeye layıksın dedi ayrıldı.

*ağırmak: Anırmak

11/12/11, İzmir