Aynur Durmuş Şiirleri - Şair Aynur Durmuş

Son küpüm sevda küpüm
Neredesin bal küpüm
Ya nasibim ol ya ömrüm
Seni sevdi bu gönlüm

Yanımda dağ gibi durmadın ne yapsam
Kadınım olmadın
Beyaz bir çiçektim açmadın
Hani hep gülecektim gülmedin

Sen beni canım hiç sevmedin

Gözleri ela olsa ne yazar
Karekter olmadıktan sonra
Boy tavana dokunsa kazar
İnsan olmadıktan sonra

Türlü türlü mont giysende

Bir sabah bir martı uyandı ..
Sonra hiç bir şey eskisi gibi olmadı,
İstanbul boğazı yutkum ve ben beni boğuyordu.. dev dalğalar,
Göçmen kuşlar yasta gerdanımda kanlar ..
Tüm şehir minik bir serçe gibi buz tutmuş,
Yolun sağ tarafı kapalı çarşı. Soğudum o vakit ,

Soracaksanız eğer,
İnsan yaşamaktan zevk
Konuşmaktan tırsarmı?
Bir gönlü bir söz yıkar,
Bir söz insanı asar,
Bir öksüz yetim sancısı

Tam günleri saya saya
Geçiyor ömrüm sora sora
Hasret yakamda dura dura
Yitirdik biz aşkları soranlara

Kan gülleri saya saya

Kulağımdaki küpe
yastığa batar yine ,
Yastığa batar yine..

Yıkanmadan yatarsan..
Sürmeler akar akar yine,

Geçti ömrüm hep beklemekle
Geceleri ay iyi bilir ona sor
Şafak rengi yaşlı gözlerle
Kayan yıldızlara sor beni beni

Çırpınır bütün kuşlar uçmak için
Gökyüzündeki özğürlük hep için
Kavuşmaksa mavi can aşk için
Sorumluluk zor tüm canlılar için

Çırpınır bütün eller kavuşmak için

Ongun ongun bir o kadar da yorgun
Ama caymak yok bugünkü durgun
Başlar herşey yeniden aşka vurgun
Sağlık ve huzur gerisi şöyle dursun

Solgun solgun bir o kadar da yorgun