Aynı Şehirde İki Yabancı................ ...

aynı şehir belkide ikimizide bağrında saklayan.
yeşilinin çimen koktuğu,rüzgarıyla bibirimizin nefesini soluduğumuz,
aynı parklarda dolaşıp,aynı banklarda oturduğumuz ama birbirimizi tanımadığımız aynı şehir.
aynı otobüslere bindiğimiz,ayrı ayrı duraklarda indiğimiz,belkide!
kalabalıktan omuz omuza çarpınca pardon deyip bakıştığımız aynı şehir.
aynı şehir belkide semasına baktığımız,yıldızlarından fal açıp hayaller kurduğumuz,gecenin karanlığında kayan tek bir yıldız görünce aynı dileği tuttuğumu,ayazına aldırmadan sabaha dek yürek ateşimizde yandığımız aynı şehir.
aynı şehir belkide fırınından sıcacık ekmek aldığımız,yol üstü manavından dalına bir diğerimizin dokunduğu üzüm salkımından tattığımız,ekşisine,acısına,tatlısına aldırmadan,
keşke! sende olsaydn diye kndimizi avuttğumuz aynı şehir.
aynı şehir belkide meyhanelerinde birbirimize masalar kururduğumuz,ya gelirse diye bir kadehte karşımızdaki boş sandalyeye koyduğumuz,hele birazda çakırkeyif olunca istek sıramızda ''SEN BENİM ÖBÜR YARIMSIN'' çalınınca,bu akşamda gelmedi diye,yanaklarımızdan süzülen yaşlarda boğulduğumuz,olduğumuz yere yığılıp kaldığımız aynı şehir.
aynı şehir belkide hiçbir yüreğin bu sevdayı taşıyamaz,hiçbir gönül bu acıya dayanamaz,hiçbir kulun yaratan a isyan etmeden katlanamaz deiğimiz,busevdanın yavaş yavaş ömrümnüzü yediğini bile bile LEYLA gibi MECNUN gibi yılmadan usanmadan içimizdeki kor ateşi,kor aşkı ada gibi yaşadığımız aynı şehir.
ayı şehir belkide naramızı sessiz attığımız,kanımızı içimize akıttığımız,içimizdeki ''SEN'' de yandığımız,benim bir parça ''SEN'' olduğumuz,birbirimizin öbür yarımız olduğu,her köşe başında kim olduğumuzu bilmeden iki yabancı misali birbirimizi aradığımız aynı şehir.
Kim bilir aynı şehir belkide!