Karadenizin bir dağ köyünde gelmişim dünyaya
Eski, ahşap bir evde atmışım ilk çığlıklarımı hayata
Kalabalık ve çok sıcak bir yaşam varmış bu evde
Arazide çalışan anam babam,
Her gün yorgun ama mutlu dönermişler evimize
Dedem ve ninem yaşıyormuş o zamanlar
Ben de beşiğimde şakalaşıyormuşum onlarla
Gülücükler eksik olmuyormuş evimizden...
Ve aradan otuzdört yıl geçti
Dedem yok, babam yok...
Ben, eşim ve çocuğumuz birlikte yaşıyoruz
Zaman ve mekan değişti
Ama hala aynı mutluluklar yaşanıyor evimizde...
Ozan Özel
www.ozelsiirler.tr.gs
Kayıt Tarihi : 5.3.2004 10:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ozan Özel](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/03/05/ayni-mutluluklar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!