Aynı kareye sığan bir resmimiz olmadı el ele tutuşup sahil boyu yürümüşlüğümüz, bize ait şarkımız varmıydı sahi biz birbirimizin neyi oluyorduk birimiz kış birimiz yazmıydık, sen dalda tomurcuk ben sonbaharda yerde çiğnenen sararmış yaprak, bir kitabın içinde iki ayrı sayfaydık ortamızda bir ayraç ne sen bana son nokta olabildin ne ben sana sımsıkı sarılmış bir bağlaç.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta