Aynı dağın rüzgarıyız Şiiri - Nimet Öner

Aynı dağın rüzgarı

Aklımdan geçişlerinle yanaklarıma uğrayan pembe hareleri, bir gül fidesine verdim
Artık biliyorum ki;
Kaybettim yüreğime açtığım savaşı!..
Şimdi Aklını yitirmiş bir kumandan gibiyim
Hatırlıyorum da,
Hasretle vuslat arasında kaldığım
Her gece, bir kervan geçiyordu sol yanımdan
Gözlerini gözlerimden
Dualarmı ellerimden
Kokunu üzerimden alıp götürmek istiyordu
Ben ay ışığyla yıkıyordum ellerimi
Yeniden sevmek için Alnıma çaktığım fotoğrafa bakıyordum can havliyle
İsmini yazıyordum şiirlere kader niyetine

Biz seninle her akşam kavuşuyorduk uzaklardan gelen bir lir sesiyle
hiç kimsenin bilmediği bir dilde susup, ağlıyorduk kendi ana dilimizle

Kabusların istila ettiği her pembe düşten uyandığım anda ismin düşüyordu dilime
Seni dilemek için yıldız kaymasını beklemiyordum
İsmini kutup yıldızının gözlerine yazmıştım
Seni sevmek için baharı beklememiş her mevsim sevmiştim
Kokunu rüzgârın nefesine sürmüştüm Ondandı bütün gecelerin ve mevsimlerin sana benzemesi Ondandı dağlardan esen meltemlerin kokunu getirmesi her kış öncesi

Belki hiç yan yana bir fotoğrafımız olmamıştı ve bir zaman dilimini paylaşmamıştık seninle
Yine de; aynı dilekte buluşuyorduk her yıldız kaydığında..
Aynı amini soluyorduk her dua sonrasında
El ele koşuyorduk güneşin gittiği yere..
Önce kızıla boyanıp,
Sonra serinliyorduk bir mavinin gölgesinde
Ah sevdam; Biliyorsun biz aynı dağın rüzgarıyız birlikte esmesekte

Nimet Öner