Aynı Çöplüğün Yabancısı Şiiri - İnan Kar ...

Yollar biriktirdim beni o çöplük yerlere götürecek isteğe kapılırken
Varacağım yer sersem bir kabzanın vuruşuyla dağılan bakışların tohuma dönüşümüydü.
Toprakların kirli yüzeyinde belleğimi harelere döndüren harap olmayan hülyalarda
Dağlayan bir sözün geçmişine kapılırken takındığım tavırlara icatlar ekliyorum belki de.
Belki de dağlar taşıyorum dinçliğin sathından temiz düşlere uzanan kollarımla.
Yüzüm kokular yutan bir varlığın çehresiyle aynı çöplüğün yabancısına çarpıyor birden.

Kumaşın yüzeyinden dalgalar kabarıyor cılız akan dağların kaynağına benzeyen
Kurumuş görünmenin utangaçlığında yeni yollar keşfetme isteğim kabarıyor birden.
Yeniden doğurmanın yaratıldığı noktada hayatın tazeliğinde büyüyor gözbebeklerim.
Büyüttüğüm imgeler sarp kayaların sivriliği kadar batarken ağrıtan dalışlarda
Neden yetmiyor nefesim diye sorarken çırpınışım çöplüğün kokusunadır belki de.
Bağlanıyorum aynı çöplüğün yabancısına ani beliren ihtiyaçla aklımı satarak.

Şehrin kör noktalarına dönemeçler eklediğim yollarda biriken kaygılarım kadar
Her gün gördüğüm sokağa kafamı çevirdiğim gibi hızlanıyorum telaşlı.
Peşime belli belirsiz zamanda biriken bakışların soğukluğu takılmışken
Birden yazılar saplanıyor en savunmasız görünen, dirilik gizleyen yalnızlıklara.
Harap olmuş zamanın gölgesinde çöplüğe basan ayakların tebessüm eden birliğinde
Aynı çöplüğün yabancısının uzaklaşan silüetine kayboluşlar ekliyorum yollara bakarak.

(21.08.2020)