Aynı Ben Şiiri - Kağan İşçen

Kanatları buruşuk martı
Gözleri çapaklı vapur
Sabah esintisi yukarlardan
Kimin elleri ceplerindeyse
Aynı ben...

Kanatları buruşuk martı
Gözleri çapaklı vapur
Sabah esintisi yukarlardan
Kimin elleri ceplerindeyse
Aynı ben...

Kitapçı mağazaları müzikli
Çay ocaklarında çay kaşığı şıngırtıları
İç yıkan plaklar çalıyor sahaflarda
Eski kağıt kokularıyla uyuklayan tembel kediler
Bıyıklarıyla tempolar tutuyorlar bu ritme
Az ilerde meyhanelerde erken fasıl
Hepsi birden benim şarkılarım
Aynı ben...

Turyol vapurları daha çok sığınmacılı
Yoksul çocuklar rüzgar ve güneşle avuntulu
Mutsuz kadınlar da burda
Yetişecek bir yerimiz de yok aslında
Turyol vapurunun sallantısında ortaklaşayız
Yanaştık yanaşacağız yanaşıyoruz
Sığınmacı mülteci yersiz yurtsuz
Tüm rıhtımlara ayak basışımız öylesine aynı
Tıpatıp ikiziz
Tıpatıp
Duma duma dum
Mumlu mumsuz
İnsanlıkla mimli
Sığınmacıyız dünyaya
Koca evrene mülteci
Aynı ben...

Sakalları hüznüyle dost
Cigarası en ucuzundan
Yoldan geçenleri kendiyle kıyaslamakla meşgul
Genç kızları çocuğuna benzetmekle
Vapur kalkacakmış
Otobüs kaçacakmış
Mesai arasıymış
Umurunda bile değil
Bir tek insan olduğu umurunda
Aç ayakları umudu adımlamakla yoğun
Aynı ben...

Sıkıntılı ve ürkek
Kalbi titreyerek atıyor
Bulutları çok sevdi
Yağmurlara imrendi
Yalnızlığını hep kendine bağladı
Pastel mevsimler düşledi
Ömürleri sonsuz çocuklar
Sofralara konuk kuşlar
Fener alayları gibi caddelerde
Mutlu anneler
Karnı tok bir Afrika düşledi
İşçi bir Amerika
Sosyalist bir dünya düşledi
Ezmedi ezdirmedi
Hep gelmek için gitti...
Ve Sadece sevdi...
Aynı ben...