Aynaya Baktım Şiiri - Hüroğlu

Bir gün hatırladım aynaya baktım
Param parça olmuş yaralanmışım
Bir yıkık duvarın üstüne çıktım
Tepem üstü düşüp yaralanmışım

Epeyce düşündüm aklım yokladım
İrkilerek birden bire hopladım
Kör hançeri ciğerime sapladım
Yaram ilaç olmuş çarelenmişim

Bülbüllük taslayıp güle konarken
Oturmuşum yürüyorum sanarken
Geçitler yoklayıp boyum sınarken
Arklarda boğulup derelenmişim

Edepten erkandan huydan okuyup
Atadan ecdattan soydan okuyup
Olura olmaza meydan okuyup
Saf dışı atılıp kürelenmişim

Bundan böyle ahd eyledim ahd olsun
Umur olsun gayret olsun ceht olsun
İster essah** olsun ister saht’olsun
İkisinden birden aralanmışım

Sefil tabanlarım akılsız başım
Yüksek dağlar gibi çoğaldı kışım
Hep sıfıra çıktı hayalim düşüm
Vakitsiz uykuya kiralanmışım

Ses dinlerdim bağlamadan tumburdan
Dolmuş kulaklarım zambur zumburdan
Bilmem kel başımdan bilmem kamburdan
Silinmiş ak yazgım turalanmışım***

Özüme bir nişan takıyom derken
Seyredip âleme bakıyom derken
İçimi dışımı yıkıyom derken
Şüphe piresiyle pirelenmişim

İbret aldım evvel ile ahirden
Emeklerim boşa gitmiş kahirden
Şifa diye çok içtiğim zehirden
Tenim göz göz olmuş berelenmişim

Dünya hay huyuna koştum ha koştum
Düz yol arar iken sarplara düştüm
Hüroğlu morarmış rengine şaştım
Beyazlık ararken karalanmışım