ayna, güneşin doğduğu saatlerde, yemyeşil kırların arasındaki
dar patikadan denize doğru yürümeye başladı.
/bir rüzgâr eser aniden, bu nedir/
mesela rüzgar görünmez ama hissedilir, sevgi de böyle bir şeydir
kendi gagasını öpen yavru kuşa, bir kır çiçeğinin gülümsemesidir
yani yaşamak, görmekten önce, hissedebilmektir.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
/deniz ne kadar aydınlık, güneşin battığı saatlerde/
güneşten bile öte, onu aydınlatan ışık senin yüreğin ve beyninde
Işık saçan kaleme tebrikler.
ayna olabilsem görebilsem bendeki beni ve benliğimi ve üzerime giydiğim öğrendiklerimi...diye geçti içimden...yüreğiniz yorulmasın...harika yolculuklar yapıyorsunuz...
've yaşamak, tanıyarak görebilmektir, sendeki seni. '
'çıplaklığına örtmektir yaşamak, bütün öğrendiklerini. '
'güneşten bile öte, onu aydınlatan ışık senin yüreğin ve beyninde '
Bir şiirden, hele sizn bir şiirinizden dize ayıklamanın' yanlışlığını ve zorluğunu bilmiyor değilim Cevat Bey,
Ancak, bazen öyle şeyler yazıyorsunuz ki, daha şiiri okurken, saplanıveriyor okuyanın beynine, belleğine...
Tıpkı yukarıdakiler gibi...
Böyle dizeleri içeren bir şiire yorum yazmak düşmüyor bana, sadece bu öğreti- şiir için teşekkür ediyorum,
Saygımla, sevgimle Cevat Bey,
Ünal Beşkese
Çok anlamlı, güzel bir ders verdiniz sayın Çeştepe..*** unutma ki bin ışık doğar, cehalete düşen bir kezzap damlasından
işte aydınlık olmaktır yaşamak, kurtularak karanlıktan.*** kutluyorum ( ant +10 ) saygılar.....
ayna, güneşin battığı saatlerde ulaştığı denizin kıyısında durdu
ve başını çevirip geriye doğru baktı, şaşırdı.
/bir boşluk var geride, geçerken görmedim nedir bu/
sen görmedin değil hissetmedin, o söylediğin yok olmak korkusu
çünkü var olanları öğrenerek seçmiştin, yürüdüğün bu doğru yolu
anlıyor musun, kendini tanımanın ne demek olduğunu.
..
bir de ruhumuza ayna tutabilmeyi başarabilsek...içinde kim var..en çok kimi çoğaltmışız..
ve değer mi harcadığımız zamana emeğe....
gülüşünden şiirler yarattıklarımız şimdi nerdeler...
...........
yine çok haz aldım
yine çok şey aldım ustam
teşekkür ederim
hocam ne kadar güzel yazmışsınız kaleminiz daim olsun saygılarımla
deniz ne kadar aydınlık, güneşin battığı saatlerde/
güneşten bile öte, onu aydınlatan ışık senin yüreğin ve beyninde
şimdi ayaklarını suya sokmuş bir çocuk ol ve bana bir şeyler söyle
sonra al aynayı eline, bak yüzüne, seyret beni, gülümse...'
Sevgi ve ayna benzestirmesi ile bir yaşam serüveni ve kendini anlamak ve sevmek perspektifinde aynayı kendine tutmak ve içe dönmek, harika bir kurgu ve anlatımdı Sn Çeştepe, yürekten kutlarım. Mutluluklar sizinle olsun!(10on+)
Yaşamın aydınlanması insanın kendi içinin aydınlığıyla koşut. ve cehaletin felaketidir her damla aydınlık.. kutlarım kaptan, hep dolu sözcükler, denizler gibi derin düşünceler.
Çok güzel di.Zevkle okudum.
Elinize yüreğinize sağlık.
Paylaşım için teşekkür ediyorum.
Sevgilerimle.
sabahın erken saatinde uyanıp aynada gülen bir yüz görmek yıllardır beni mutlu eder..çünki ben sahil çocuğuyumm ayaklarım tuzlu suyu çok sever...çıplak ayakla betonda yürümenin ne kadar keyifli olduğunuda yaşadımm....aynaya bakmaktan yıllardır hiç korkmadım o yüz bana hep güldü...güvercinlerim bana alıştı güneşin sıcaklığında gülen bir yüzden yem yemek onlarıda mutlu etti...yazdıklarınızı okudukça bende kendimi anlattımm bu satırlarda kendimi görmenin hazzını yaşadımm...hayatı sevmek için önce insan olmayı başardımm...sevgiler saygılar değerli dost....
Bu şiir ile ilgili 89 tane yorum bulunmakta