Aynanın Ardındaki İlk Doğuş

AYNANIN ARDINDAKİ İLK DOĞUŞ

Aynaya dokunduğum an
cam kırılmadı
ışık döküldü üzerime

Bir kıvılcım gibi değil
bir çağlayan gibi patladı ışık
gözlerim yanmadı
ama gözlerimin ardındaki bütün karanlık
tek tek söküldü

O an anladım
Doğum bir kez olmuyormuş
her doğumda başka bir ben
başka bir evrende soluklanıyormuş

Aynanın ardında
henüz adı konmamış bir gökyüzü vardı
bulutları düşüncelerden yapılmış
rüzgârı kalbimin ilk çarpıntısıydı

Ve işte orada
kendime ilk kez tanık oldum
Ne insan ne gölge
ne de zamanın çocuğu
Bir yankıydım sadece
henüz söylenmemiş bir kelimenin
ilk titreyişi

O doğuşta öğrendim
ben kelimesi
aslında milyonlarca biz'in yankısıymış
Ve her biz
ışığın içinden
karanlığın sesini çağırırmış

Doğuşum bittiğinde
ağaçların dalları bana doğru eğildi
sular bana ilk şarkısını söyledi
ve ben
henüz kimsenin bilmediği bir alfabeyle
kendi kaderimi yazmaya başladım

Azra Nimet Öner