Aynamdaki Ailem Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Ne vakit kendimi dikkatlice aynanın karşısına alsam
Biraz annem, biraz babam durur yanımda.
Bir çift gamzemde yan yana uyuyor gibilerken
Bakışlarımın simasından
Gözümde canlanıveriyorlar
Tebessümlerimde açarken çiçekleri.
Ve bizi izlemeye başlıyorum aynada.
Günün yoğunluğundan yorgun düştüğü için
Gün kararır kararmaz uyuklamaya başlayan anneme
Yine başladı deyince babam
Hepimiz gülmeye başlıyoruz aralarındaki diyaloga.
Uyanamaz olup
Kahkahalarımızın yerini ağıda bıraktın uyku çiçeği annem.
Yemeği yine acı yaptığı için kendisine söylenen babama
Bana hiç acı gelmiyor deyince annem
Basıyoruz kahkahayı.
Sonsuzluğa giderken öyle acıydı ki vedan
Yakıp kavurdun babam.
Türk filmine ağlarken annem,
Aynaya vuran gözyaşım perdeyi çekiyor.
İlk yağmurda kendimi dışarı atsam;
Toprak yine annem ve babam koksa.
Bir de uyku çiçeği olup bir çift gamzemde uyuklasam.
Ne vakit kendimi dikkatlice aynanın karşısına alsam,
Bir ömür boyu
Annem ve babam geçer gözlerimin önünden.
Aynamdaki Ailem