Aynam Şiiri - Muhammet Köçen

Sen beni tanımazsın aynam,
Bilmezsin kimin gözleriyle baktığımı.
Bu saçlar benim değil, değil bu eller,
Anlarsın.
Aldanma seni tutan parmaklarıma,
Kırılırsın, düşersin ansızın.
Avuçlarımda can bulacağın,
Gerçek değil şaşırırsın.
Görmezsin bahtım satılığa çıkarılacak,
Bir eskicinin yorgun dudaklarında.
Kalbim tozlu kaldırımlara vurulacak,
Belki her şeyin adını yitireceğim,
Belki bacaların karası yüzümü boyayacak,
Tanınmayacağım yağmur yağmadıkça.
Isınmayacak tekrar gülüşlerim,
Gözlerim ıslanmadıkça.
Bilmezsin sen, görünmez olur kimi suratlar,
Sokak lambaları yanmadıkça.

Sen beni tanımazsın aynam,
Anlamazsın odamın lisanı hâlinden,
Perdeler birisini bekliyor gibi,
Parkeler hazır ayaklarına,
Yeni bir gün başlayacak kapı çalınsa.
Ah! Bilmiyor,
Her kapının ardındaki o sandığım.
Yüreğim diz vuracak ayaklarına,
Gözlerim uçurtma gibi saçlarına takılacak,
Elimde değil kalbimde izi çıkacak sicim ipinin,
Ardından sürükleneceğim.
Sığmıyor artık bu çocukluk, bu özlem ceplerime,
Kendimi tanıyamıyorum,
Sen hiç tanıyamazsın aynam.

6.07.2020
SİVAS