Aynalı Âmâ Kuyu Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

KARŞI YAKA

Uzaklar birikirken içinde
Yakınlar kabarır
Taşar olmazlara

Dokunamazsın

Ne var olup yâdlaşana
Ne de cana kök salana
İşte gönül sıradanlığınca

Yaktığınca

Uçurumlar büyür
Büyür hiç olmadığınca
Her iki yakası umarınca
Çabalasan ne çıkar

Düşülen suskun karanlığı giyinir
Onmaz sabahlara bir gözün açık
Düşünden ne kalmışsa işte
Araf ‘ da yangından kaçtığınca…
Yarım bir sevda yazgısı hayat
Ulaştığın
Ya da
Sandığınca

Bir tek sen anlarsın
Kaderi kederinle yaşamayı
Düş kelebeği uçurmaktır aslında
Ateş lehçeli dil yanarken
Su gözünden konuşulan bambaşka lisan
Anlatsan
Buharı yakar karşı yakayı da