Aynaların Göstermediği Çopur Yüzümün Söy ...

Derimin altını kaşıyıp duran ne
hangi sanrı
beni bilmediğim hazlara yaltaklayan.
Ey baharın tomurcuklanan gövdelerin
bana öğrettiği gençlik ağrısı.
Sustukça içime çarpıp dönen
ey sesimin duyulmayan yankısı.
Yalvartma beni kendime...

-gençtik,koşarak geçtik sulardan
ıslanmaya hakkımız yoktu bizim
pişmanlık duymamalıydık çünkü
elimizin değdiğinden,duyduğundan kulağımızın
bir görev bilinciyle akmalıydık içinde zamanın
dayanmalıydık acısına kanayan yerlerimizin-

Bağışlayacak olan ilk bendim elbet kendimi
ilk bendim defterimi kirletecek.
Hiddetinden sakındığım düşüncelerle
yürüyen bendim caddeleri.
Bendim sığ sulardan derinlik arayan
ıslanmaya yeltenen geceleri.
Bendim,şehir şehir dolaşan
kendini uzaklarda arayan deli...

Şimdi yeni çözümler öneriyorum kendime.
Susarak başlıyorum örneğin söze
ve unutmam gerekli diyorum
toprağın neşemi soğurduğu günleri
ya da gülünce dudaklarımı yırtan sevinçleri
geride kaldı yaşanılan
geride kaldı gençlik izleri...

Bunca yıl hesaplarla çıktım yola
Tutmadı hiçbir zaman tutmayacakta
uymayacak hiçbir yolculuk plânlara...
Şimdi kendime vardığım şu noktada
durup dinlemeliyim diyorum sesimi,içimin sesini
kalbi yoğuran tekin hayaller doğurmalıyım
ve dualar okumalıyım dualar...
Ey bana yazmak yiğitliği bağışlayan
Ey bana seçme şansı veren
Rabbim
İhtiyacım olanı ver bana
En gerekli olanı,kalbime...

ağustos 2000-ankara