Aynalara bakıp
kendine hayran kalırsın,
sanki güzelliğin hiç solmaz,
sanki zaman sana dokunmaz.
Ama bilmezsin,
her gülüşünde bir çizik düşer cama,
her kibirinde bir parça eksilir
o büyülü yansımadan.
Kırık aynalar çoğalır iç dünyanda,
yüzünü bin parçaya böler.
Ve sen, hangi parçasına bakacağını bilemezsin.
Ne zekân, ne süsün,
ne de gösterişli sözlerin
kurtarır seni içindeki dönülmez boşluktan.
Çünkü gerçek güzellik
yürekten taşar,
ve senin yüreğin
çoktan kapanmış kapılar ardında.
Kırık aynaların önünde
bir tek sen varsın;
ama sana bakan göz
hiçbir güzellik görmez artık.
Ve gün gelir,
o aynalardan kaçarsın,
çünkü kendi gölgen bile
sana yabancı olur.
Her parça bir geçmişi gösterir:
ihanetle solmuş dostlukları,
unutulmuş sevgileri,
ve hiç söylenmemiş pişmanlıkları.
O an anlarsın,
en parlak yüzeyin bile
bir tek darbede paramparça olabileceğini.
Ve geriye yalnızca
bir hakikat kalır:
güzellik, aynada değil,
gönülde yaşamayı bilenlerindir.
Çünkü aynalar kırılır,
ama gönül kırılırsa
hiçbir zaman tamir olmaz.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 13.9.2025 06:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!