Aynalarım Şiiri - Feridun Eren

AYNALARIM

Dönüşüm yok arayışlarımın ardından
Salı verdiler kendilerini insafsızca çiğdemlere
Ölümün o soğuk küçük düşünde
Nisan yağmurları tüm bereketini yüklemişti rüzgârlara oysa

Ümitlerim vardı sende, hala taze idi
Yedi mevsimi birden yaşayan yedi menfur gecede
Beni çıldırtan o vuruşun, vurdumduymazlığın bitirmişti beni
Yaşadım senden taraf en tarif edilemez vefasızlığını

Tüm mevsimlerim önümde üzgün
Kanım çekiliyor yavaş yavaş ve hava çok soğuk
Düğümlendi boğazım ansızca dilimde
Son sürüm haykırışlarım beklemekte eski bir duvarın dibinde

Birkaç parçan bende kalsın anından
Soğursa yine gösteririm yüreğime bıraktığın hançerleri
Akıl almaz itiraflarını
Bana ait her şey, bırak düşümde kalsın

Senle birlikte gölgelerimde gitti buralardan
Ardından izler bırakmadan
Benden ne istedin ki
Yılın en büyük yazın gölgelerinde

Artık tutunamıyorum aynalarımdan
Beni kabul etmiyorlar ilk halimle
Tutunamıyorum, yetmiyor bana, taraf tutan aynalar
Bana aynasız bir sen gerek, tüm beyaz gündüzlerimde

FERİDUN EREN