Ne uykuyu, ne geceyi, ne de bir rüyayı...
Aynaları sevdik kalbimizi unuturken.
Ne insanı, ne güneşi, ne de dünyayı...
Benliğimizi sevdik nice gülü kuruturken.
Açan renk renk kır çiçeğini hasta ettik,
Haketmeyen adamları başımıza usta ettik.
Silahları çocuğun elinde oyuncak ettik,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta