Aynalara Veda Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Beni sordular.
Dün gibi hatırlarım.
Tutuşup sağanak altında,
Bulut süvarileri dalga dalga,
Beni sordular, araftayım.
Son sözleriydi denizin.
Kelebekler bekliyordu uykuları.
Geriye yitip giden gölgeler,
Geriye tek nefeslik gecem,
Ve zindan örtüsü damga,
Vurulunca sel gibi boynuma,
Hasret şehirleri birikti,
Özgürce dolaştığım avcuma.

Beni sordular,
Bir sabah ürkekliğinde.
Terk edilmiş kelimeler,
Toprak ağzıyla inliyordu,
Şehvetli adımların geçmişinde.
Dayandım dağlanmış sırtıma,
Martılar kapı eşiklerinde,
Martılar cellattı başıma.
Beni unuttular.
Insanlar örüldü sesime,
Kemik tortusu heykellerine,
Karanfil dağları serdim,
Metruk yüzümün izlerinde.
Beni buldular.
Sığınırken gönlüme.
Dönüp de bakamadım.
Mahcuptum gözlerime.