Aynalar Üstlenmedi Suçlarını

Mermi kapsülü gibi, itibarını kaybetmiş,
İşe yaramaz, bomboş, artık zararsız,
Tüm silahları elinden alınmış,
Onuru, gururu, parası pulu elbiseleri.

Günler geçse bi türlü, geçse iki,
Yaşamak bu kadar anlamsız olamazki..!

Sayarak yaşamak hayatı,
Yada hayatı yaşanır saymamak.

Her şey güzel olacakta ne zaman ?
Güzel dediğin de aslında ne ki ?

Karışık kafam isyan etmesini beceremez,
Sakinliğim, suskunluğum.

Alt alta sıraladım gidiyorum derinlere,
Savaşmak günü gelsin diye beklerim.
Belki o zaman boşalır gider bunalımlar,
Nöbeti daha uzun bende anlamsızlıkların.

Sırlarla dolu değilimki, yanlız cümleler devrik,
Doğrultamadım sırtımı bi türlü,
Aynalar üstlenmedi suçlarını.

Eriyip giden karşımda duran,
Dağların karları değil sadece,

Kararan, solan, eskiyen kıyafetler,
İçindekiler kadar çabuk olmasada.

Sakıncalı fikirler üretemez oldum,
Sebepsiz sessizlikleri ağırlarken.

Nadas tadında durgunluklar,
Manas ayarında destanlar üretmiyor.

Sonuna kadar gelsende filmin,
Artık bundan böyle tüm sahnelerindeyim...