Kıyamıyorum bakmaya o endamın varya
Alıp götürüyor beni uzaklara seni sana benzetiyorum
Bir dingin akan nehir gibi gözlerinin içi
Gel sende bak bir kere aynalar seni söyler
Sana bakıpta iç geçirmek istemiyorum artık
Her an ruhumun derinliklerindesin sen
Atamıyorum içimden o kırılgan ve sevcen bakışını
Aynaları kırsamda birer birer yinede seni söyler
Anılardamı yaşıyorsun yoksa hayatta varmısın
Ben o konuyu hiç açmadım duygularıma gem vurdum
Bir hafif bulut misali gökyüzünü gezersin sen
Ama herdaim içimdesin kalbim seni özler
Seni özlemek seni düşünmek ama bunlar hep gerçek
Alın yazım desek gönül sazım desek bilemedim
Kırık kalbime söz söylemeye ne gerek göremedim
Astım duvara resmini bakarım ürkek ürkek
Kayıt Tarihi : 7.9.2008 01:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Özerol](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/09/07/aynalar-seni-soyler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!