Ayna gölgesi beni anlatıyor sensizliğe. Son bakışın sinmiş aynama.
Can kırıklarının tarağı suçlarımın saçını tarayamıyor. Kırışık bir ruhun son haliyim.Beyazlaşan saçlarımın beyazlığı aşk acısının rengi oluyor. Binlerce ben geldi. Hangi b’enin sıfırında beni anlar acıların.
Soylu sevgilerin fidesiyim.Bağrıma kadar açılacak çiçeklerin.Taş kesilme devrini bitirmelisin. Taştan ,baştan, aşktan aynı ruhun sesi çıkar.
-Beni bulurdu ben’in. Nefretlerinin silgisini kemiren malihülyaların
Umutsuzluk defterinden çık. Seni y’azmaya gelen b’aşka k’alemlerin
zehri sinmesin sözsüz ve bensiz dünyana.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
