Yüzümde beliren anlamsız bir ifade,
Yüzüme inen boş hayatın tokatıdır,
Aynalar bile düşman gerçeğini göstermez,
Hep aynı yalanı defalarca söylüyor.
Bütün bu yıllar aynada kayboluyor,
Aynadaki yüzüm o anda akıyor.
Aynadaki yüzüm, çığlık atan sessizliğim,
Aynadaki yüzüm, gerçeğe olan susuzluğum.
Sahte aynalara mahkum olduğum ortaya çıktı,
Kendimi aynalardan kaçarken unuttum,
Aynalar, söyle bana benden ne istiyorsun?
Gerçek yüzümü alıp benden sakladın,
Beni kare bir çerçeveye kilitledin,
Beni kandırdın ve sonra güldün,
Aklıma nerden geldin bilmiyorum
İş yerinde beynimi gerdin, sonunda çıldırdım.
Aynalar yalancım, nankör dostum,
Bitmeyen pişmanlığım, ağrıyan başım,
Aynadaki yüzüm saf, kurnazca yansıyorsa,
Aynalar sadık kullarımdır, aynalar yerleşmez.
Kayıt Tarihi : 4.9.2022 12:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kasım Kobakçı](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/09/04/aynalar-sadik-kullarimdir.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!