Aynalar Mürşit Şiiri - Abdullah Toroslu

Aynalar mürşit aynalar nasih
Bakana halini söylerler fasih
Arifler onlardan alıp dersini;
Hatayı kusuru eylerler tashih.

Yalanı, dolanı bilmez o camlar
Sadece gerçeği söylerler onlar
Hakikat böyleyken ey yaşlı dostlar;
Deneni acaba kaç kişi anlar?

Aynalar refik, aynalar ahbap
Her gün milyara ederler hitap
O kadar bariz derler ki hakkı;
Bazılar korkar da olmaz muhatap.

Aynalar samimi aynalar ciddi
Onların ihlâsta olamaz niddi
Dersleri sessizce verirler amma
Niceler onlardan öğrenir haddi.

Aynalar gerçeğe olsa da ma’kes;
Verilen mesajı alamaz herkes.
Bir günde bin defa baksa da gafil;
Mühürlü kulakla duyamaz bir ses.

Abdullah sen sanki aldın da hisse;
Ders verdin onunla şu cahil nefse!
“Ey insan! ” dedikçe dönüp arkanı;
Dedin ya şu artık sesini kesse.

Abdullah Toroslu
04.05.2014-İzmir