Baktığım aynalar
beni başka biriyle karıştırıyor.
Çehremde tanımadığım bir zaman var,
ve gözlerim bana yabancı.
İçimdeki kıyı…
ne ulaşabildiğim
ne de vazgeçebildiğim bir yer,
Oradan hep bir bekleyiş sızıyor içime.
Geceleri sesim yankı yapmıyor,
çünkü içim duvar değil artık.
Her şey geçiyor benden
ben hiçbirine yetişemiyorum.
Bir adım ötede duran ben,
beni görse döner miydi?
Yoksa yollar
hep kendinden mi kaçmak içindir?
Bana benzeyen düşünceler geçiyor içimden,
ama hiçbirine sahip değilim.
Bir gölgeden daha silik duruyorum,
ışığın olmadığı bir yerdeyim.
Ben kendimi izliyorum,
sanki başka bir hayatın penceresinden.
Yaklaşsam kayboluyorum,
uzaksam daha yitiyorum.
Bana benzeyen düşünceler dolaşıyor içimde,
ama hiçbiri durmuyor, hiçbir iz bırakmıyor.
Sessiz bir hayalet gibiyim,
ışığın solduğu, unuttuğu yerdeyim.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 25.7.2025 08:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!