Aynadan Bakan Adam Şiiri - Özkan Akar

Kafam karışık ve davullar çalıyor delicesine içinde,
Geceden kalmayım, gündüzden sarkmayım artık,
Dağılıyorum ve eriyorum güneşi gördükçe biçare,
Karanlık gizemli sevgilim sar beni yine şehvetinle.

Uzakta bir film şeridi gibi geçiyor acılar gözlerimden,
Unutmak en iyi ilaç, o meyhane bu meyhane her gece,
Vurdukça kadehe kayboluyor geçmiş sislerin gerisinde,
Pişmanlıklar ve gözyaşları kalbimi taşlandırdı gün geçtikçe.

Ben beni tanımazken ruhum bile kaçıyor bomboşum şimdi,
Kusursuz Tanrı'nın kusurlu yaratıklarıyız dünya keşmekeşinde,
Çiçek böceksiz yapamazken, aşksız kuruyoruz ücra çöllerde,
Bir damla rahmet belki gönlümden akan gözyaşımdı acizce.

Sahilde yıldızlar dökülürken semadan, içimizi kaynatan müzikti,
Beynimizde cevaplanmamış sorularla sıkışırken ufak alemimizde,
Dans ritminde kaçıyordum gerçeklerden belki de olabildiğince,
Aynadan bakan adam, kimsin? Kimsin öyle hüzünle bakan?