Aynadaki Yüzün Şiiri - Melih Coşkun

Aynadaki yüzün,
Renksiz,
Tepkisiz,
Ne sevginin gülen yüzü
Ne ölümsüz kavga,

Aynadaki yüzünde
Ne dostun sıcak yüzü
Ne kalbi yerinden fırlatacak bir bakış

Ağzından isyankar dizeler dökülürken
Aynadaki yüzün
Her zamankinken aydınlık ve cesur

Sıcak bir ekmeği
Çıkarsız bölüp verirken
Kaldırımda sıtma tutmuşçasına titreyen çocuğun eline
Görebildin mi hiç
Nasıl güzelleştiğini gözlerinin

Yıllar değil
Azaltan aynadaki yüzünün aydınlığını
Hepsi eksilmiş bir gülümseme
Ve mutsuzsundur artık
Umutsuzsundur

Adım atmaktan korkarsın
Bu yoldaki adımlarının yürüdükçe
Daha da azalacağını düşünürsün

Eski bir arkadaşı görmek derinden yaralar seni
Geçmişin kanatır gününü
Her eski dost yitirdiklerini hatırlatır

Ve bütün aynalar düşmandır artık sana
Bakamazsın korkarsın

Öyle bir ülkede tüketmişsindir ki yıllarını
Yıllar boyu bir yalana inanmak zorunda kalmışsındır
Zorunda bırakılmışsındır
Çünkü gerçek barındıramaz olmuştur gerçeği içinde

Tanıyamaz olmuşsundur artık aynadaki yüzünü
Siren sesleri altında korkak
Ve umutsuz bir çocuk gibidir bakışların

Aynalar göstermez yüreğindeki
O en sert çelikleri bile eriten sıcaklığı
O ateş içinde saklı kalır her zaman
Ve sonunda anlarsın
Tüm aynalar yalancıdır
Gerçek olan sensindir sadece...

16 Şubat 2003
02: 03