Aynada yüzün hesabı Şiiri - Ayşe Vanlı

Sağır kulaklarla dinlemişim
Duymaya razıymışım meğer
Başkalarına yazılmış şiirlerinde,
Kendimi bulduğumu sanmışım

Aralandı perdeler,gözlerime
Günesin aydınlığında çözüldü sırlar.
Hicranında yandı yüreğim.
Öfkeyle donuklaşan gözlerim,
Yaş dökmedi artık.

Aklım aynada yüzüne bakmadı.
Görmek istemedi aslında.
Kalbi o an,dursun istedi.
Aynada yüz kendine baktı,
Dudaklarını yana kıvırdı,
Kendiyle alay edercesine,
Ve sahte gülümsemesiyle.

Nefsinin bu kadar mı kölesi oldun?
Aşağılanmak mıydı muradın?
Sordu kendine defalarca,
Kırık kanatlarınla,
Boşluğa savrulman neden?
Hakettin dedi,o yüz kendine,
Yinede acıyarak haline.

O dik,gururlu insan yoktu.o an,
inandığı yalanların ağırlığında,
Çökmüş omuzlarına baktı.

Söz verdirdi aklım,yüreğime.
Kurtarması için onurunu.
Çökmüş omuzları üstünde duran,
Eğilmiş,incinmiş,yanılmış,
Aynada ki gülmeyen o kıza,
Yoksa,nefret etmeden
O yüze bakmayacağına.