Ayna'nın Arkası... Şiiri - Nevin Akbulut

Baktığın Ayna’nın arkasında kalan Ben,
Sen yürüyorsun, ben bekliyorum…
O gördüğün Sen değil, Başka biri
Sen başkalaştığında beri..
Sen gidiyorsun, Ben ardından bakıyorum…

Sen hep konuşuyorsun ya,
En çok kendine, sonra başkalarına…
Ben bana başkalaştığından beri,
Kendime susuyorum,
En çok da Sana Sus/u/yorum…

Ayna’n ben değilim, Bana yüzünü çevirdiğinden beri…
Başkalarını Ayna gördün,
En çok Bana sırtını döndün,
Bakmıyorum artık Aynalara,
Gittiğinden beri küsüyorum..

Kırık bir bardağım ben artık…
Sen başka şişelere dolduğundan beri..
Ve hangi su gelirse gelsin, Şifa olmayacak bedenime..
Ben hep senden sonra,
Kırık bardak olacağım, ve hiç dolmayacağım…

Sabaha kadar bana sebepsizce sırıtan Ay’a inat,
Doğmayan sabahlarıma bekliyorum Seni..
Beklerken yorgun düşüp, buna alışmak gibi..
Arkamı döndüm aydınlığa, yüzümü döndüm soğuk duvara
Soğuğa alışmak gibi, yokluğun…

(YirmiDört-Ocak-İkiBinOnBir*11:00)