Aynanın kırık kenarında bir gölge, benimle dertleşir,
Her bir cam parçası, unuttuğum bir ânın izini taşır.
Elimde tozlu bir çerçeve, içinde dağılmış bir yüz,
Kimdi o, diye sorarım, geceye sızan bir söz.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta