Aylin'e Sone Şiiri - Metin Başol

Sabaha yüz tutmuş gecelerime
Ansızın doğan bir güneş gibisin
Bir anda dökülen hecelerime
Bir ilham, bir nefes, bir eş gibisin

Yollarını beklerim, gelirsin diye
Bir selam yollarım alırsın diye
Bir gün buraları bulursun diye
Kumsalda yakılan ateş gibisin

Saatler zamanı hatırlatırken
Unutturursun vakti şaire sen
Seher vaktinde ılık ılık esen
Bir tatlı rüzgar, bir meltem gibisin

Kilometrelerce ötelerdesin
Sıcacık gülüşünle kalplerdesin
Şarkı sözlerinde, şiirlerdesin
Adına yazılmış, güftem gibisin

Diyarı gurbetlere düşmüş yolun
Hasretlik kokuyor, sağın ve solun
Kimbilir belki de bağlıdır kolun
Saba makamında bestem gibisin

Sen bu toprakları özler misin hiç
Buradan haberler izler misin hiç
Gün olur yolumu gözler misin hiç
Yaprağa düşen bir şebnem gibisin

Bir kez bile görmesem de yüzünü
Bilirim senin, kışını, güzünü
Her zaman gül, kov yüzünden hüzünü
Gizemli bir Mona Lisa gibisin

Bilirim evinde bekleyeni var
Sevgisiyle bebişini kucaklar
Bu dostluk belki de mezara kadar
Bebeğine, Ana Rosa gibisin

Bir kahvede oyunda buldum seni
Dostluğunla mutlu ettin sen beni
Dost bilirim, severim ben Aylin’i
Sanki sen de beni sever gibisin

Bir sıgara içimi gelişlerin
Bir asır gibi sanki gidişlerin
Buzları eritirken gülüşlerin
Tuvale dostluğu çizer gibisin

Bu şiirim senin için yazıldı
Sözcüklerim sayfalara dizildi
Centilmen’in dili böyle çözüldü
Yüzünde gül var, gülümser gibisin

22/03/2007-Ankara, saat:05.47
Düzenleme:24/04/2007 saat:04.05