Aylin;
Hani, bir gece bütün gökyüzü düşer ya omzumuza. Sevimli bir çocuğun, durgun, deniz rengi gözlerindeki gibi bir ışıltı belirir çok uzaklardan... Ufuk çizgisinin sevgilisini beklediği yerde, bir ışıltı belirir o çok uzaklardan...
Umutlarımız bir elimizde ve biz koşarız. Bir daire biz yaklaştıkça büyür. Umutlarımız o dairede… Bilmeyiz; gözbebeklerimizde mi küçülür yaşam yahut Aylin’midir büyüyerek koşan.
Dolunay diyorlarmış evvelki sevgililer... Karanlık gökyüzünde belirir ayın on dördü dedimi. Serpilmiş azra kadar taze bedeni, gusülsüz gökyüzünün sebebiymiş.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Masal gibi bir yazı yazmışsınız masaldan tek farkı sonunun güzel bitmemesi ama öyle anılar vardır ya hani iyiki yaşamışım dersiniz sonu acı bile olsa. İnsan bu şiirde hayatındaki iyikileriyle yüzleşiyor ve aşk için kardelen kadar cesur olmak gerektiğini bir kez daha anlıyor. Duygularınıza sağlık
slm çok güzel eserler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta