Aylardan Kasım Şiiri - Mustafa Ayvalı

AYLARDAN KASIM

Gönlümün sen yönlü ufkunda
Rüzgârlara yükledim de çığlıklarımı,
Bir bayram sabahı bile yaşayamadım.
Hatta! Her seher vakti kuzey kutbunda
Nicedir eriyorken gözlerim,
Ben bendeki seni
Sana bir türlü anlatamadım.

Bütün düşlerimi yaktım
Çakmak çakmak gözlerinde de
Göklere değil, zindanlara sürüldüm.
Artık prangalar vurduğum
Dalgın bakışlarımdan bile utanırım.
Yolunda yandığım ey sevgili!
Güneşi göremesem de
Istırabımın dergâhı
Kör karanlığı iyi tanırım.

Gün gelir de kalsam darda,
Bir dağın eteğinden tutar da
Sürüklenirken çarmıha,
Her sözün ispatı göklerden
Efkâr toplar, yıldız sayarım.
Bir de
Ben bendeki seni
Sana anlatamadım sayarım.

Ne tuhaf!
Bir parça iken
İki yarımız şimdi.
Her adımımız birkaç asır.
Aylardan kasım.
Göçüyoruz için için gurbete,
Gurbet dönmüş zemheriye.

Ne tuhaf ki!
Yalnızlığım bile taraf olmadı bana.
İçimi döktüğüm dağlar kocadı.
Artık buralı bile sayılmam.
Oysa ben
Vermek için çalmamıştım yüreğini
Bir bulut gibi.

Şimdilerde
Hayat kırgınlıklarla dolu dilemma
Koca bir çınar büyüyorken içimde,
Ölüm dilime dolanan bir dua.

Kurguların, kuruyan her dalın
Faili benmişim gibi yine
Şakağıma dayadığım keşkelerden
Tetik düşürüyorum
Senin şerefine…

Mustafa Ayvalı