Aylardan Kasım Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Kasımın dördüydü kadehlere bırakışın
Sokaklar sararmış yaprakla doluydu
Yüreğim gibi sessiz ve soğuktu
Dönüp bakmadın ardına
Kelimeler düğümlendi o an ömrüme
Kaldırımlar hasrete çarptı
Hazan çığlıkları karıştı özleme
Can verdi hayallerim gidişinle
Battın rüyalarımdan ölümüme
Kaldı öksüz yetim sevdalarım yarınlarda
Kapattım kapılarımı duvara çizdim seni
Yaktım sigara kül tablası yaptım anıları
Söndürdüm seni izmarit gibi
Ama her sigara yakışımda bir daha sana sarıldım
Gidişinle
Kör oldum sağır olsum lal oldum
Elleri tutmaz çolak oldum
Ama sensiz olamadım
Dudağımdaki seni aynalara bıraktım
Her daim seni öpüyorum seni
Gidişinle seni yazdım çizdim güne
Bazen silmek istedim nefesimden
Çıkaramadım seni ölümümden
Ağladım yakındım resimleri savurdum
Geri geri gittikçe sana koştum
Sen gittin bıraktın beni sonbaharın soluşuna
Ama ben seni bırakamadım
Ve kala kaldım o an senle
İlk başlangıç sendin anlayamadım
Sensizliğin sonunu kalakaldın gidişinle