Aylardan Kasım Şiiri - Hatice Kübra Cemi ...

Ak saçlarının hoyratlığında savruluyorum
Aylardan Kasım ve ben yine çok üşüyorum
Bilmem neden ? tadım tuzum hiç yok
Gece uykuya hasret gündüz aydınlığı bulamıyorum
Ellerin uzansa sanki bu kuyudan çıkacak gibiyim
Gözlerini hiç aklıma bile düşürmüyorum
Azıcık bencillik bürüdü sanki beni
Penceremdeki serçeleri bile beslemiyorum
Sanki birazda alınganlık var üstümde
Kuşlara bakıp gökyüzüne hep küsüyorum..
Kocaman bir yüreğin vardı benim bildiğim
Vazgeçtim sanma...
Deli taylar gibi koşamasamda hala varmak için yürüyorum
Yoruldum sanırım...birazda yaşlandım
Ama yolunda can vermekten hiç vazgeçmedim
Doğru hala sitemkarım hala yokluğuna ön yargılı
Kötüyüm sana göre, olmadı değil mi hiç iyiliğim
Ama gel gör ki senden başkasını "Yar"bilmedim
Senden başkasına "Yar" demedim...

Üşüyorum...
Tatsızım...sanki birazda hasta
Bu günlerde ciğerlerime sensizliği ezberletiyorum...