Aylardan Kasım Şiiri - Ayşe Uçar

dudağı reyhan kokan gün
gül koynunda uyuyan rüzgâr
git getir! yağmur bulutlarını
gözyaşlarım kurudu

ömrün çöp tutan eskizlerinde
soyu tükendi tohumların küflendi başaklar
paçavra yüreğimde ıslak ninniler
avutamadım dertlerimi
hâlâ göbek bağım yaş
durmuyor kan...

kaybettim naylon bağcıklı papuçlarımı
güneş çarptı, soldu kırmızı karanfiller
karartı pencerelerde gri soluklu güvercin
haydi uç! ne duruyorsun
iki taş arasında ezildi başım
koş! getir annemi...

doğduğum gün-bugün
aylardan kasım, mevsimlerden güz
dökülsün yapraklar, soyunsun palamut dalları
ağlıyor yağmurlar, ağlıyor kalbim

dönüyor eteğimde kasırga yüklü hüzün
efkârlı başım, duvağında leyli kederler
saçlarım salaş, yüzüm dağınık, kirpiğim rimelsiz
havada çarpışan kağıttan kelebekler
bakın! masam boş...bomboş
tütmüyor mum, suskun köyün kavalcısı çatal bıçaklar

tökezledi c-an
durdu gölgeler yürüdü ayağı tozlu zaman
beni doğururken öldürüyor gece
kucağımda sırnaşık tekirim
bıyıklarında pupa yelken acılar

mendili toprak, çiçeği oyalı annem
niye gelmedin...

(24/11/2012)