Aylardan Kasım Şiiri - Şiyar Buzcu

Gecenin bağrına düşen düşüncelerim böler ay'ın uykusunu usulca
Yıldızlar bağrını açmıştır karanlığın ihtişamına
Şehrin koynuna Süzülmüştür gece kuşları
Savrulmuştur kurumuş yapraklar kaldırım boyu
Beyaz bir gece dileniyor şehrin sokak çocukları

Saçları ipekten bir gece kayar gider gözlerimizden
avuç içlerimizden terlemiş bir işçinin hüznü
Nasırlaşmış elleriyle bir çifti geçer gözlerimizin kıvrımından
Yalın ayak bir köylü çocuk yürür yüreğimizin kıyısından

Gülüşlerimiz karşılıksız sızılarda boğuşurken hüzünler çirkinliğimizi anımsatır kör bir gece vakti
En solgun mevsimlerden geçerken gözbebeklerimiz kirpiklerimiz takılıyor hayatın tenine
Akşam karanlıkları yoksul anıları canlandırırken düşlerimizde
Gerçeğe dönüşen hayallerimize siniyor gecenin mavisi