Aylardan Kasım Şiiri - Ömer Tomruk

Aylardan kasım…
Hüzün mevsimi yaprak dökümünde,
Bir battaniyeye sarılmış bedenimin
Ihlamur kokulu yalnızlığında…

Sol yanıma alsaydım seni,
Üşüdün diyip sokulsaydın koynuma…
Gece ayazıyla başa çıkamayan yüzümü,
Saçların sarsaydı…
Öylece durup yanak yanağa
Gecenin sessizliğinden yıldızlar toplasaydık,
Her çaresizliği ardımızda bırakıp…

Sonra bir şarkı patlatıp en siyah geceye,
İki yudum kanyakla güneşi doğursaydık,
Yüzümüzü okşayan sabah meltemleriyle…

Çiğ yağmış dudaklarında titreseydim,
Ruhumu şeytana ödünç verirken…
Ellerimde bir ömrün sıcaklığı,
Göğsümde gerdanından bir koku olsaydı,
Tan yeri gözlerinde ağarırken…

Aylardan Kasım…
Saatler gece yarısını çoktan tüketmiş…
İki kumru uyuyor koyun koyuna penceremde,
Ve ben; bana kattıklarının şükrüyle
Seni düşlüyorum…