Aylar şimdi takvim yapraklarından silini ...

dakikalar bezmiş
saniyeler bitap düşmüş
saatler harabeye dönüyordu giderek
ve bekliyordum
belli saat dilimleri arasına sıkıştırılmış

evet saatleri terk ediyorum gitgide
yalnız tek vakit vardı
vakitti artık beni örten
örtüydü…
bazıları hırçınlaşıyordu beklerken
kimi telaşlı, kimi hırslıydı
birçoğu kendi içine kapanmış
oturduğu yerde dudaklarını kıpırdatıyordu huşu içinde

uyuklayanlar
çene çalanlar
hepimiz kendi meşrebimizce bekliyorduk
dizinin dibinde
duracağını merakla bekleyenler gibi
bekliyorduk
kadim bir zincirin halkasına dahildik şimdiden

cennet bahçelerinden bir bahçeydi
şehrin her köşesi
sanki canlıydı
bir yandan da cennet bahçesini tahayyül etmeye çalışıyordum
bambaşka bir ruhtu bu
çevrenin latif havası
serin suyu
yüreklere sekine indiren atmosferi
gölgelikleri de insana cenneti çağrıştırıyordu adeta

ne çok yol kat etmiştim
o ana dek
sadece çöller
tepeler, denizler değildi geçtiğim
ne ateşlerden atlamış
ne taşkınlarda boğulmaktan dönmüş
ne fırtınalarda yalpalamıştım
düşmediğim çukur
itilmediğim uçurum
kilitlenmediğim kapı kalmamıştı

peşinden soluk soluğa koştuğum günler
aylar şimdi takvim yapraklarında silinip gidiyordu
yavaşlamak gerekiyordu demek ki
sabırla beklemek için
hatta durmak için
çünkü durmak zamanı yavaşlatırdı

yeşil halıya alnımı koyamama endişesi taşıyordum
ama zaten huzurdaydım işte
beklemenin de cennetsi bir duygu olduğunu hissettim
ne muhteşem bir beklemekti bu
insan ömür boyu bekleyebilirdi

kimi zaman neredeyse izdiham yaşanacak
hep birlikte
en sevgiliye hakkıyla varabilmek için
sevgiliden ayrı düşmek gerekiyordu demek

hiç kimse tanımadı beni
bilemedi hiç biri
kayıp listelerinde bile yok adım
demek ki ben geçen günleri asla yaşamamışım
yollar, yokuşlar ve yolcular
onlar ya yoktular
ya da ben hiç tanışmamışım
denizlerde dalgasız kalmıştı
ezanı beklerken

dudağımda geceden kalma bir dua
yüzümdeki tebessümle barışık
güne güneş olup doğmak niyetinde mırıldandıklarım
altın başlı çivi gibi delerek karanlığı
üzerine gözyaşı damlayan şu yeşil halı
gene duruyor yerli yerinde
nasıl da bükmüş boynunu
namazı beklerken
tıpkı benim gibi

redfer