Aylar 10. Ekim Şiiri - Erdal Ceyhan

İşte geldi Ekim
Okullar açıldı
Şimdi okul yolunda bir garip kuş
Sekip durur korkak, çekingen
Ya yağmur yağarsa?

Yağmur yağmasa da bir
Çünkü serin çıktı
Çünkü bulutlar kapladı gökyüzünü
Üstelik öğretmen yeni bir önlük istiyor
Ayakkabılar da eskidi
Kuş ağlamaklı; baba zalim,anne ölü
Sevgi Anka kuşunun kanatlarında
Umut Kaf Dağının ardında.

Bu Ekim nereden geldi?

İşte ne güzel idare edip gidiyorduk
Kim çıkardı bu işi başımıza
Bir şarkıyla başladı
Herhalde bir şarkıyla biter
Hüzünlü
İçinde kalbimizden kopan
Parçalar var.

Hüzün yine hüzün
Kimse çalmayacak mı kapını
Hüzün antik bir anlatımıdır öykümüzün
Evde yine iskambil falı mı açacaksın
Yoksa remil mi atacaksın
Aslında kızıl şarabın denizine dalıp
Unutacak mısın?
Niçin Ekim böyledir
Her zaman tek başına gelir.
Piyano başında Timur Selçuk tarafından
Seslendirilir.

Ekim’de yağmurlu bir havada
Mutlaka pazara çıkmalısın
Elinde mavi file
Kavun,karpuz,incirle doldurmalısın
Razakı üzümlerinin arasından
Hayal meyal
Onu görmelisin.

İzle bakalım
İşte denize çıkan bir sokak
Nereye gitti?
Onu yitirdin hayatından
Hala aramaktasın…

Bir Ekim günü
Çık evinden yürü,yürü
Bir yokuşun başında
Bak gökyüzüne
Uçurtmalar göreceksin
Sarı,mavi, kırmızı yeşil
Kuyrukları menevişli
Dön de koş yokuş aşağı
Dön de yürü
O günler gelmez geriye.

Ekim’de toplanıp gelecekler
Kapını çalacaklar ansızın
Senin sevdiğini bilecekler
Sen anlatmaksızın…

(Ankara, Gazi Eğitim.1963)