Ciğerim yandı seni öyle görünce,
Kolların yana düşmüş , öylece..
Ruhum buluştu, o an seninle,
Yumuk yumuk ellerinden, öperim çocuk.
Vatansız mı kaldın sen?
Umutların mı yok oldu ,bir deniz kıyısında?
Azgın... dalgalarla mı boğuştun
Acılarından öperim çocuk.
İsterdim sana umut olmayı,
Tutup ellerinden kaldırmayı ,
Basıp ta bağrıma seni koklarken
Öperim gözlerinden çocuk.
Islanmış yüzü, sular içinde
Açılmış kırmızı giysi,kumlar içinde,
Donmuş .. kalmış.. keder içinde
Kederinden ... öperim çocuk.
Hafızamdan çıkmadın,günlerce.. gecelerce..
Kahroldum, yaşanan zulüm zilletine
Göçebe mi oldun sen, milletinle
Islak tenini , öperim çocuk
Sefalet, açlık, savaş içindemi, kaldın sen?
Yurt bulamayıp, gurbete mi çıktın sen?
Boğulup ta derinde,kıyılarda mı kaldın sen?
Korkularından , öperim çocuk.
Nice canlar gitti, bu uğurda, bu yolda,
Doymadı gözleri, gömdüler de toprağa
Şimdi.. zalimlerin mi oldu bu dünya,
Toprağından öperim çocuk.
Kayıt Tarihi : 9.3.2023 21:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyada dil din ırk fark etmez empati yapmalıyız
Her şeyden önce insan olmalıyız
Aylan bebek beni o denli etkiledi ki anlatamam
Hangi insan kayıtsız kalabilir böylesi acı bir duruma
beğeni ile okudum
Çok teşekkür ederim beni onure ettiniz.
TÜM YORUMLAR (3)