Aylan Bebeğin Öyküsü Şiiri - Ali Rıza Seçik

yatarım boylu boyunca,
yatarım.
yatarım yüzükoyun.
ana kucağı değil,
baba ocağı değil,
yatarım.

bir el uzanır gül tenime,
bir el;
soğuk!
gül tenim soğuk,
yatarım.

bırakın,
dokunmayın,
dokunmayın saçlarıma;
saçlarımdan
şakaklarıma süzülen
ıslaklığa,
soğukluğa.

nasıl geldim buralara,
bu yaban ellere,
bilen var mı?
nerden bileceksiniz,
nerden?

dalgalara gem vuranım ben,
dört nala koşturup onları,
sırtında karaya vuran;
pupa yelken şişip,
rüzgar gibi uçan!

iriliğime bakmayın öyle.
koca koca denizler,
okyanuslar yuttum ben.
tanıyın beni,
tanıyın!

annesinin gül memelerini çekiştiremeyecek olanım,
doyunca karnı
dünyanın en güzel şaplağını
yiyip poposuna,
oyuna gönderilmeyecek olan.

çocuğum henüz,
çocuk...
delikanlıyım.
ve belki de bir o kadar yaşlı.
hem de çok yaşlı...

bakmayın öyle,
bakmayın!
bakmayın küçük olduğuma,
küçücük,
mini minnacik...

büyüdüm ben.
büyüdüm!
çok büyüdüm.
tanıyın beni!
ondandır öfkemi derine gömüyorum.
hep derine...

savaşınız büyüttü beni,
savaşınız...
tanklarınız,
toplarınız.
insan eti yiyen beyinleriniz büyüttü,
korkun benden.

tanklarınızdan,
toplarınızdan,
daha büyük,
daha koca
bir yürek taşırım ben.
korkun!
hem de hiç korkmadığınız kadar
korkun!

siz,
savaş tanrıları,
ne
insanları koruyan
zeus
ne
prometheüssünüz.
kan emmektir bütün işiniz
kan...

bakın!
yüz bin ışık yılı genişliğindeki
galaksimize bakın.
ağaçların,
çiçeklerin,
börtüböceğin...
var mı
yaşayabileceği bir başka yer?
söyleyin.

size sesleniyorum.
heeey!
size...
amerikası,
almanyası,
ingilteresi...
size.

çekin kahpe ellerinizi dünyamızdan,
çekin,
defolup gidin.
yetiyorsa yüreğiniz,
başka galaksilerde oynayın
savaş oyunlarınızı.
yeter artık,
yeter!..