Dünya'nın büyün fertlerine,
Özgürlük adı altında zarar veriyorsun,
Memleketin ormanlarına değil,
Dünyanın ciğerlerini yakıyorsun,
İlk kurşunu yine kalleş attı,
Bir rüzgar esti içimden,
Sanki sen geçtin yanımdan.
Adımların yankılandı,
Ama dönüp bakmadın.
Zaman Bozulmuş,
Zihinler İçinde Hapsolmuş,
Korkunun Adı Güvenli Alan Olmuş.
Gerçeklik Kaybolmuş,
Bilgiler Yalanlarla Dolmuş,
Gözlerinde kaybolmak vardı,
Şimdi ise hayallerde yaşıyorum.
Uzaklar bile kıskanır bu mesafeyi,
Özlemin içimde yanan bir alev gibi.
Bir gün yollar biter mi?
Yapmam gerekenler var,
ama bunlar benim istediğim değil mi?
Sadece zorunluluklar,
Sıkıcı ve soğuk talepler,
Bir birinin aynısı olan her şey,
Tekrara düşüyor.
Günler birbirine benzedi,
Sanki hepsi aynı senaryo,
Gökyüzünde biriken gri bulutlar,
Güneşi bile kopyalamış gibi.
Her şeyin içinde kaybolmuş bir ben varım,
Aklıma geleni yazmıyorum,
Kırık dökük o kadar şey var ki,
Doğru mu diye düşünmekten,
Gerçeği yapamıyorum.
Kalemi elimde döndürmekten yoruldum.
Yaz bile kapüşon takmak istiyorum.
Her sabah sensiz bir uyanış,
Geceler uzun, özlem kocaman.
Bir rüyanın kıyısında dolaşırken,
Adını sayıklar dudaklarım susuz.
Bir mektup bekliyorum senden,
Gözlerimde bir hüzün saklı,
Adını her sabah anarım.
Yokluğun içimde bir çığlık,
Sessizce seni beklerim.
Kalbimde bir kor ateş yanar,
Bir çiçek açar bahçemde,
Sanki senin kokunla.
Ama sensiz solgun kalır,
Ve özlem sarar her yanı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!