İnsanoğlu yaşamak için daima öldürecek;
kendi ırkını, hayvanları, ağaçları, bitkileri
ve canlıları öldürmeye devam edecek.
Bu doğanın kanunu falan değildi,
bu apaçık insanların kendi kanunuydu...
Kan kokuyordu acımasız katillerin nefesleri.
Elleri barut kokan zalimler,
volta atıyordu ortalıkta.
Umutlarımız,
dört duvar arasında sabırla beklerken.
Haykırıyordu,
Sevgisini bir güne sığdıranların,
sevginin sonsuz olduğunu unutanların
ve kocaman yılları bugüne saklayanların;
"sevgililer günü kutlu olsun..."
Suçsuzduk ve haklıydık,
ama suçlular kadar güçlü değildik.
Ne en önde, ne de en arkada,
bizler hep yan yanaydık,
omuz omuza...
Yakındır,
kadınlarımızın ve annelerimizin ağlamayacak,
ağlatılmayacak günleri...
Yakındır,
gülecekleri ve kahkaha atacakları günler,
Ve yine bir gece toplandık bir masa etrafında
Düşünmeye başladık,
önümüzdeki demli çaylar eşliğinde
Sigara dumanından göz gözü görmüyordu,
işittiklerimizden başka
Perdeler kapalıydı,
Büyütmek vardı şimdi seni,
bir oğul tadında
Sokakları yoksulluk kokan mahallelerde
Doğurmak vardı şimdi seni,
korkunç çığlıklarla,
Bir kefenin cebi gibiydi bizim çaresizliğimiz.
Fermanımız başkalarının ağzında,
esiriz, köleyiz ve kurbanız.
Biz bir kere öldük, bin kere yaşayacağız…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!