Ne vakit rüyamda hep seni görsem,
Elinde bir kır çiçeği, yürürsün.
Uzanır boyunca önünde alem,
Sabahına güneş diye, belki beni görürsün.
Ne vakit rüyamda hep seni görsem,
Uzanıyor hayallerim sonsuza,
Aklımın başına geldiği seneler boyunca,
İlk istediğimdi benim oyuncak,
Uzaktan kumandalı araba...
Yıldız kayarken gözlerimden
Atatürk Park'ında,
Sen terk etsen de değişmedi buralar,
Hâla arada bir yağmurlar yağar,
Beklide çaresiz bıraktığını sanıyorsun,
Beklide halime bakıpta gülüyorsun,
Yok oluyor bütün gerçeklerim,
Sen mi bana hayal duruyorsun?
Belki hayatım yok, hava yok, su yok bana.
Olsa da olmasa da, artık sen yoksun!
Sıkı sıkıya sarılıyım yalanlara.
Geçemiyorum o korkuyla karşımdaki sokaktan
Kim bilir kaç hatıra takılacak peşime
Evlerin camları göz kırparken uzaktan
Tut elimden çek götür aşkının ülkesine
Ben gitmek istedikçe, bir odadan diğerine
Sen denizin kızısın,
Bense kumsalların çocuğu.
Siyah saçlarında kara bir fırtına
Bense bir tekneyim karaya vuran, kıyılarında...
Sen denizin kızısın,
- Önce bir kare fotoğrafla başlayacak her şey -
Bana ilham veren tüm niteliklerinin dışında
Saçlarından öte
Gülüşünden ziyade
Elini perçeminle birleştirdiğin ana duyduğum o kıskançlık
Deselerdi, bir zaman gelecek,
Biri olacak hayatında,
Senden uzak kaldığı her akşam için
Bir şiir yazacaksın O’na,
Güler geçerdim…
Derdim,
Sen gittiğinde,
Keyfi yok akşamların
Bir tabak yemeğin tadı yok, masada
Öylesine açılan televizyonu
Pek umursamıyorum,
Odanın içi sesinle yankılanmayınca.
Köşeyi döndüm,
Sende gördün.
Gözlerin baktı bana,
Bende sana...
Yüklenmiş gibi
Uzun uzadıya katarlara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!