Aykaram'a Mektuplar

Mektupların kaçıncısı bu sana yazdığım,
Okunup okunmadığını bilmeden karaladıklarım,
Anlamlı cümleler mi? Hiç önemsemedim,
Hele uzaklardan yazınca, anlamı kalmıyor hiçbirşeyin.

Kafam bir örümcek ağı misalı, karman çorman,
Yürek dersen, o hepten perişan,
Atmasına atıyor da, pompaladığı kan değil, hicran,
Ayrılık böyle bir şey olmalı, bilemedim Aykaram.

Bu diyarlar kutlu ve ulvi belde,
O huzur var ya devadır her derde,
Ayrılık da olsa, aşk da olsa unutuluyor,
Gök kubbedeki nur dolaştıkça bedende.

Medine; yani Yesrib, yani Peygamber şehri,
Medine; İlahi davetin yer yüzüne açıldığı şehir,
Ensar’ın ensar olduğu, Bedir’in, Hendek’in, Uhudun,
Veda’ tepesinden ayın ondördünün doğduğu şehir.

Hurma bahçeleriyle bezenmiş bu şehirde,
Bütün yaşanmışlıklar gözler önünde,
Kubbe-i saadet ki altında efendisi kainatın,
Sıddıkıyla, Ömeriyle yan yana cennet bahçesinde.

Yanlarında Cennet’ül Baki, beka makamı,
Uhud şehitliği hala heybetli, Hamza gibi,
Kıbleteyn bir ferman-i ilahidir yüce makamdan,
Yüzlerin Ka’beye döndüğü mekandır Mescid-i Aksa’dan.

Cuma mescidi, hemen ilerisinde Kuba,
Her cumartesi efendilerin efendisini ağırlardı burda.
Bütün bunların içinde özlem duymak maddeye,
Maazallah sebep olur esfel-i safiline dönmeye.

Bir hakikat var aykaram değişmeyen,
Yer yüzündeki tek gerçek,
Ve her nefis mutlak ölümü tadacak
O’ndan geldik O’na gidilecek…..