Ayıramadın Şiiri - Mehmet Topbaş

Varlığa güvenip havayi gezdin
Bulutu dumandan ayıramadın
Gördüğün her suda soyunup yüzdün
Dereyi ummandan ayıramadın.

Sana ne dediysem dostça konuştum
Sen hep elin yalanıyla sarhoştun
Ömrünce boş hayal peşinde koştun
Doğruyu yalandan ayıramadın.

Uzun yola koydun yorgun kervanı
Cahille sürmeye kalktın devranı.
Topladın mahsulü ettin harmanı
Taneyi samandan ayıramadın.

Herkesi bir gördün kendi nezdinde
Benim gibi dost buldun mu? Gezdin de
Yüzüne gülenin gittin izinde
Dostunu düşmandan ayıramadın.

Zevkine kul oldun nefsine uydun
Bu garip Mehmet’i kenara koydun
Belki de serçeyi şahinden saydın
Çakalı aslandan ayıramadın