Ayıp Şiir Şiiri - Mansur Ekmekçi

Utanç duvarını içerden yıktık
Türküler perişan olmuş sallanır.
Örf, adet anane şarkıdan bıktık
Memeler balkonda gözler sallanır.

Kültür dedikleri kerhane olmuş
Nefisleri zorlayan hatunlar dolmuş
Medya başımıza taç diye bulmuş
Fuhuş boş kovana girmiş ballanır

Müzik katliamı yapılan yerde
Şairi, yazarı düşürür derde
Yetkili uykuda, arsızlar serde
Sekiz koca yapıp tekrar çullanır.

Edepli sözcükler dilde kalmadı
Gelecek nesle bir maya çalmadı
Ahlak tele vole öze salmadı
Çarkı kırık düzen kökten dallanır.

Ahlaksız klipler toplumda moda
Sokaklar, caddeler dolmuş karyola
Sanat bir bahane, sahneler oda
Duygular tarlada her gün bellenir.

Namus penceresi kırılmış millet
Eşini, kızını soyduran zillet
İnsan pazarında satılık illet
Şerefsiz kavimler böyle bollanır.

Kimi Tv. Tacir, sanki pezevenk
Davullar çalıyor birbirine denk
Telde, dilde, sözde kalmamış ahenk
Balık baştan kokmuş gölde bollanır

Soysuzluklar moda soyluluk bitti
Namussuz, dürüstü kenara itti
Ana-avrat sövdüm hoşuna gitti
Hoşuna gitmeyen kızar, dellenir.

Göz önünde mıncıklar seve seve
Ekranın çirkefi taşındı eve
Yaşanan yazıldı kulakta deve
Hayvani duygular tende zillenir.

Sabuna dokunduk suya bakındık
Kırk derenin suyu kirli sakındık
İnsanlık uyansın diye yakındık
Nefisler firarda dilde dillenir.

Söyleyin dostlarım hal ne olacak
Kulların içine şeytan dolacak
Mansur gitse meydan kime kalacak
Beden musallada, sinde allanır.