Ayıp mıdır? Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Güzelliğiyle neden övünüyor bu sabah yeli?
Sen ondan körpesin, belalım.
Kırmızı gül yaprağındaki yağmur damlam,
Denizi hüzne boyayan akşam güneşim,
Suları yaldızlayan ayışığım.
Ben sana kurbanım.
Aşığım.

Neden ötüşüyle övünüyor bu bülbül?
Sanki sencileyin bilir mi cıvıl cıvıl konuşmasını?
Konabilir mi bir yüreğe, güllere konabildiği gibi?
Senin gibi saplanabilir mi kalbe mızraklarca?
Sen benim gözümde bir dev,
O;
Bir karınca.

Neden zarafetiyle övünüyor bu kelebek?
Senin gibi kelebekten zarif kanatları mı var?
Çiçeklere mi benziyor senin gibi?
Gözleri mi kamaştırıyor saçlarıyla?
Görenleri mi büyülüyor bakışlarıyla?
Yaşatabiliyor mu bütün bir ömrü
Yazlarıyla,
Kışlarıyla?

Çisil çisil yağışıyla neden övünüyor bu yağmur?
Senin gibi serinletebiliyor mu bu yanan yüreğimi?
Kavrulan bağrıma su mu serpebiliyor?
Gözlerimde yaş, bedenimde can mı olabiliyor?
Merhem mi sürebiliyor kuruyan dudaklarıma?
Ben seni tümünün yerine bassam, ayıp mıdır
Bağrıma?

(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 59-60/100)